Projekt pod kierownictwem:
prof. dr hab. Jana Schustera
W centrum naukowego zainteresowania prof. dr hab. Jana Schustera znajduje się jeden z najsłynniejszych stanowisk Europy Środkowej z wczesnego okresu wpływów rzymskich czyli z pierwszego i drugiego wieku po Chrystusie. Na początku XX wieku w Lubieszewie, pow. Gryfice (wówczas Lübsow, Kr. Greifenberg) znaleziono sześć wyjątkowo bogato wyposażonych grobów, które należą do określonej grupy tzw. grobów książęcych między fjordem Oslo na północy a Środkowym Dunajem na południu, między Renem na zachodzie a Wisłą na wschodzie, datowanych na I i II wiek po Chrystusie. Lubieszewo stało się stanowiskiem-eponimem dla owej grupy pochówków. O ile lubieszewskie znaleziska grobowe są dobrze opracowane, o tyle brakuje informacji o ich pozycji w sieci osadniczej mikroregionu, czyli odpowiedzi na pytania: Jak mieszkali książęta? Czy ich domy wyglądały inaczej niż domy pozostałych? A gdzie ci pozostali pochowali swoich zmarłych?
Celem przygotowania długotrwałego projektu badawczego zawarto wstępną umowę o współpracę z Zentrum für Baltische und Skandinavische Archäologie w Szlezwiku, jednej z najkompetentniejszych instytucji w zakresie badań nad szeroko pojętym okresem żelaza na terenach nadbałtyckich. W ramach owej umowy od 2010 roku wraz z dr Ruth Blankenfeldt z tegoż instytutu przeprowadziliśmy już badania powierzchniowe w otoczeniu stanowisk z grobami książęcymi w Lubieszewie. Celem tych badań była lokalizacja równoczesnych z nimi osad oraz cmentarzysko „zwykłych śmiertelników” z II wieku.
Niezmiernie ciekawe dla uczestniczących w naszych ekspedycjach studentów łódzkich było zapoznanie się z metodą systematycznych badań z pomocą wykrywacza metali – narzędzia, które odgrywa coraz ważniejszą rolę w archeologii, a które zarazem jest wykorzystywane przez nielegalnie działające osoby w ramach swoich przestępczych praktyk. Używane zgodnie z prawem i przez właściwe osoby daje jednak możliwość zarówno do odkrycia nowych stanowisk, jak i do uzyskania informacji o zasięgu znanych już stanowisk oraz do ponownej kontroli przebadanych areałów w czasach, kiedy wykrywaczy metali jeszcze nie było.
W rezultacie dotychczasowych badań udało się m.in. zlokalizować osadę datowaną na II wiek oraz znaleźć cały szereg ciekawych zabytków datowanych od młodszego okresu przedrzymskiego aż do V/VI wieku po Chrystusie.